Jan 20, 2010

သန္႔စင္ စာေပလက္ရာ

Ein Souvenir, das man in Ehren halten wird
Diesen Morgen sind wir alle fröhlich in die Schule gekommen, weil man ein Photo von unserer Klasse machen wird. Dieses Photo wird uns unser ganzes Leben lang an diese Zeit erinnern, sagte unsere Lehrerin. Sie sagte uns, dass wir sauber und ordentlich frisiert kommen sollen.

Ich bin mit einer handvoll Haargel auf dem Kopf auf dem Schulhof gegangen.Alle meine Freunde sind in zwischen schon da, und die Lehrerin hatte mit Geoffroy geschimpft,weil er sich als Marsmensch verkleidet hatte. Geoffroy hat einen sehr reichen Vater, der ihm alles Spielzeuge kauft, die er will. Geoffroy sagte zur Lehrerin, dass er unbedingt als Marsmensch photographiert werden will, denn sonst geht er weg.

Der Photograph ist auch schon da mit seinem Apparat. Die Lehrerin sagte zu ihm, dass er sich beeilen soll, da wir sonst zu spät zum Arithmetikkurs kommen. Agnan, welcher der Beste und Liebling unserer Lehrerin ist, will unbedingt zu diesem Kurs, weil Arithmetik sein lieblingsfach ist und er alle seine Aufgaben richtig gelöst hat.

Eudes, ein sehr kräftiger Freund, wollte der Nase von Agnan ein paar Fausthiebe verpassen, aber Agnan hatte eine Brille und auch wenn er es wollte, er durfte es nicht. Die Lehrerin schrie, dass wir unerträglich sind und dass wir, wenn wir die Photos nicht gemacht werden, in die Klasse zürück gehen. Also sagte Photograph:“Los, los, los, ruhig, ruhig, ruhig.“ Ich sagte zu den anderen Schülern, dass er verrückt ist. Aber nichts desto trotz ging alles gut.

Der Photograph hatte entschlossen, dass wir uns in drei Reihen hinsetzen: Die erste Reihe sitzt auf den Boden, die zweite Reihe sitzt neben der Lehrerin, die auf einem Stuhl sitzt auf den Kästen. Er hat wirklich gute Ideen unser Photograph.

Wir sind in den Schulkeller gegangen um die Kästen zu suchen. Wir hatten viel gelacht, weil es wenig Licht gab und Rufus sich einen alten Sack auf den Kopf getan und geschrien hatte:“ Huu! Ich bin das Phantom.“ Und schließlich, sahen wir unsere Lehrerin kommen. Sie sah nicht besonders erfreut aus, also gingen schnell mit den Kästen weg. Mit seinem Sack auf dem Kopf sah er nicht was passierte und fing wieder zu schreien an:“ Huu! Ich bin das Phantom.“ Und es war die Lehrerin, die Lehrerin, die den Sack von seinen Kopf nahm. Er war sehr erstaunt, der Rufus.

Von Thant Sin

အၿမဲတမ္းအမွတ္ရေနမဲ့ လက္ေဆာင္
ဒီနံနက္ခင္း က်ေနာ္တို႔အားလံုးေက်ာင္းကိုလာရတာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္သြက္သြက္လက္လက္ ျမဴးတူးေနၾကတယ္။ ဒီမနက္မွာ ငါတို႔ဒီႏွစ္အတြက္ အတန္းသူအတန္းသားေတြ ဓါတ္ပံု႐ိုက္မွာမို႔လို႔ပါ။ “ ဒီဓါတ္ပံုဟာ ငါတို႔ေနထိုင္မဲ့ ဘဝတေလ်ာက္လံုး ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ေလးကို ျပန္လည္သတိရေစ အမွတ္ရေစမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔တေတြ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဆံပင္ေတြၿဖီးလာၾကဘို႔၊ သန္႔႐ွင္းသပ္ရပ္စြာဝတ္စား လာၾကဖို႔သင့္တယ္လို႔” ဆရာမကေျပာပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဂ်ယ္လ္(haircream) ကိုလက္တခုပ္စာအျပည့္ ဆံပင္ကိုလိမ္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းရဲ့ ကြက္လပ္ဆီကိုထြက္လာခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့သူငယ္ခ်င္းအားလံုး အဲဒီမွာ႐ွိေနၾကပါၿပီ။ ဆရာမကေတာ့ Geoffroy ကိုအျပစ္တင္ဆူပူေနတာေတြ႕ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူကအဂၤါၿဂိဳလ္သား ဝတ္စံုကို ဝတ္လာလို႔ပါ။ သူ႔အေဖက အလြန္ခ်မ္းသာတယ္ သူလိုခ်င္တာမွန္သမွ်ဝယ္ေပးတယ္။ Geoffroy က ဆရာမကို “သူအဂၤါၿဂိဳလ္သားဝတ္စံုနဲ႔ ႐ိုက္ကို႐ိုက္ရမယ္၊ ဒီဝတ္စံုနဲ႔ မ႐ိုက္ရရင္သူဒီေနရာက ထြက္သြားမယ္ တဲ့ေလ”။

ဓါတ္ပံုဆရာလဲ သူ႔ရဲ့ဓါတ္ပံု႐ိုက္ပစၥည္းေတြနဲ႔ ေရာက္လို႔လာပါၿပီ။ “ဆရာမကဓါတ္ပံုဆရာကို ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ ႐ိုက္ေပးပါ။ေနာက္က်ရင္ငါတို႔ သခ်ာၤဘာသာ(Arithmetikkurs)ကို ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္မယ္” လို႔ေျပာတယ္။

Agnam က ငါတို႔ ဆရာမရဲ့ အေတာ္ဆံုးနဲ႔အခ်စ္ဆံုး တပည့္ျဖစ္တယ္။ Agnam က ဒီဘာသာရပ္ကို တက္ျဖစ္ေအာင္အမွီသြားခ်င္တယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီဘာသာက သူ႔ရဲ့အႏွစ္သက္ဆံုးဘာသာရပ္ျဖစ္လို႔ပါ။ ဒီဘာသာရပ္ရဲ့ ေလ့က်င့္ခဏ္းေတြ သခၤန္းစာေတြကို မွန္မွန္လုပ္ၿပီး အၿမဲအမွားမ႐ွိေအာင္ လုပ္ႏိုင္သူပါ။

Eudes က အလြန္သန္မာၿပီး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေနတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ျဖစ္တယ္။ သူက Agnam ရဲ့ ႏွာဖ်ားနားထိ႐ွပ္ၿပီး သူ႔သန္မာတဲ့ လက္သီးနဲ႔ ထိုးခ်င္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ Agnam က မ်က္မွန္တပ္ထားရေတာ့ သူထိုးခ်င္ေပမဲ့ အခြင့္မသာဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ငါတို႔တေတြ ေႏွာင့္ယွက္ေနတဲ့အတြက္ ဆရာမက ငါတို႔ကိုေအာ္လိုက္တယ္။ “ငါတို႔ဒီအတန္းသားဓါတ္ပံု ကိုမ႐ိုက္ျဖစ္ရင္ အတန္းထဲ ျပန္သြားၾကရမယ္” တဲ့။ ဓါတ္ပံုဆရာက “ လုပ္ၾကပါ၊ လုပ္ၾကပါ၊ လုပ္ၾကပါ၊ ၿငိမ္ပါ၊ ၿငိမ္ပါ၊ ၿငိမ္ပါ ” လို႔ထပ္ခါေျပာေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကို “သူကအ႐ူးပဲ” လို႔ေျပာမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ေနာက္ဆံုးေတာ့ အားလံုး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ပါပဲ။

ဓါတ္ပံုဆရာက သံုးတန္းခြဲၿပီးေနဘို႔စီစဥ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ပထမဆံုးတန္းက ျမက္ခင္းျပင္ေပၚ ထုိင္လို႔၊ ဒုတိယတန္းက ဆရာမကထိုင္ခံုေပၚမွာ၊ အဲဒီေဘးမွာ ပံုးေတြေပၚထိုင္ဘို႔အႀကံေပးတယ္။ ငါတို႔ဓါတ္ပံုဆရာရဲ့ အႀကံအစည္က တကယ့္ကိုေကာင္းတယ္။

ဒါနဲ႔ ငါတို႔ပံုးေတြထားရာ ေက်ာင္းရဲ့ေျမေအာက္ စတိုခန္းေတြဆီ သြားၾကၿပီး႐ွာၾကတယ္။ ငါတို႔တေတြမရပ္မနားရယ္ေမာ ေနၾကတယ္။ မီးအားမေကာင္းလို႔ ေမွာင္ေနတဲ့အထဲ Rufus က အိပ္အေဟာင္းႀကီးကို သူ႔ေခါင္းမွာစြပ္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနတယ္။ “ဟူး... ငါ သူရဲတစ္ေယာက္ကြ” တဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါတို႔ဆရာမလာတာကိုေတြ႕ရတယ္။ သူမမ်က္ႏွာကလဲ မေကာင္းဘူး၊ ငါတို႔ပံုးေတြကို ယူၿပီးျမန္ျမန္ထြက္သြားၾကတယ္။ Rufus က သူ႔ေခါင္းမွာအိတ္စြပ္ထားေတာ့ ဆရာမလာတာကိုမသိဘူးေပါ့။ ေနာက္ထပ္ၿပီး “ဟူး... ငါသူရဲကြ” လို႔ေအာ္ျပန္တယ္။ ဒီတခါဆရာမျဖစ္ေနၿပီ။ ဆရာမက သူ႔ေခါင္းက အိတ္ကိုခၽြတ္လိုက္ေတာ့သူထိတ္လန္႔ အံ့ၾသသြားေတာ့တယ္။ အဲ့ဒါ Rufus ။

Un souvenir qu'on va chérir

Ce matin, nous sommes tous arrivés à l'école bien contents, parce qu'on va prendre une photo de la classe qui sera pour nous un souvenir que nous allons chérir toute notre vie, comme nous l'a dit la maîtresse. Elle nous a dit aussi de venir bien propres et bien coiffés. C'est avec plein de brillantine sur la tête que je suis entré dans la cour de récréation.Tous les copains étaient déjà là et la maîtresse était en train de gronder Goffroy qui était venu habillé en martien. Geoffroy a un papa très riche qui lui achète tous les jouets qu'il veut. Geoffroy disait à la maîtresse qu'il voulait absolument être photographié en martien et que sinon il s'en irait. Le photographe était là, aussi, avec son appareil et la maîtresse lui a dit qu'il fallait faire vite, sinon, nous allions rater notre cours d'arithmétique. Agnan, qui est le premier de la classe et le chouchou de la maîtresse, a dit que ce serait dommage de ne pas avoir arithmétique, parce qu'il aimait ça et qu'il avait bien fait tous ses problèmes.